Przeczytałem na forum wiele dobrych ocen dla tego filmu, ma wysoką średnią, no i nie wiem za co. Tak jak napisał przedmówca, ckliwy, nie przekonujący typowa łopatologia jak to dobrze jest pomagać wszystkim na około, daje 4/10 bo jednak aktorsko nie zasługuje na niżej

Jak wyżej.
Dla mnie praktycznie wszystkie te "wyniosłe" sceny były wręcz śmieszne, tak samo jak te pseudo patetyczne słowa w ustach tego małego chłopaczka.

W ogóle jakim prawem oceniacie ten film jeśli go nie rozumiecie. Wasza znajomość " Podaj dalej " wynika z przedstawionej wyżej odpowiedzi " gniot ". Gratuluję.

rozumiem film. znam fabułę, rozumiem przesłanie, myśl przewodnią. nie wiem na jakiej podstawie sądzisz, iż jest inaczej. jednak patetyczne produkcje amerykańskie nie są w moim guście.

to nie oglądaj amerykańskich filmów, proste
doprowadza mnie do szału ta nienawiść polaków do wszystkiego co ze stanów
darujcie sobie tą zawiść

a do mnie przemawia. Sam wątek utraty dziecka, jeżeli Cię to śmieszy to gratuluję wrażliwości.

"W ogóle jakim prawem oceniacie ten film jeśli go nie rozumiecie." - hahaha. A co w tym było trudnego do zrozumienia? Twórcy postawili kawę na ławę i przedstawili wszystko tak łopatologicznie, że już bardziej nie można. Nie wiem, czy da się tego filmu nie zrozumieć.

hmm co powiesz na takie przesłanie? Zamiast "Pomagajmy innym" - "Pomoc nie jest warta zachodu"
Doprowadziła do końcowej sytuacji - która nie była godna pozazdroszczenia (żeby nie spoilerować)

Bawi cię śmierć dziecka? Gratuluję. Po za tym mój drogi krytyku filmowy. Skoro jesteś taki mądry sam zrób film, dobierz obsadę, zapanuj nad wszystkim i spraw aby ludzi się po ludzku wzruszyli i oglądali twój film z podziwem. Powodzenia życzę.

Dziwne podejście. Czy dlatego, że nie zajmuję się robieniem filmów to nie mam prawa ich oceniać? Czy czytelnik, który nie ma talentu pięknego pisania nie może wypowiadać się na temat książki jaką przeczytał? Czy osoba, która nie potrafi ładnie śpiewać nie może wyrażać swojego zdania na temat muzyki? Czy tylko dlatego, że ktoś zrobił film (a ja tego nie potrafię) to mam go podziwiać, bo sama przecież bym tego nie umiała? Czyli dopuszczasz jedynie krytykę pozytywną, bo każdy kto ma odmienne (negatywne) zdanie to musi udowodnić, że sam zrobiłby lepiej. Patrząc na Twoje oceny filmów nie mam więcej pytań:)

Nie ma co z głupim dyskutować.

Nie ma to, jak człowiek mądry błyśnie inteligentną wypowiedzią. Rzecz bezcenna.

Zgadzam się!

to co napisałeś w swoim poście odbiera Ci prawo do wypowiadania się na forum filmowym o ile nie jesteś nie tyle filmowcem, ile laureatem Oscara :), co więcej odbiera prawo wypowiadania konstruktywnej krytyki co do większości tematów bo nawet taki Einstein, o bycie nim oczywiście Cię nie podejrzewam, nie zajmował się wszystkim

Która sytuacja/sytuacje były banalne?

wszystkie.

POTWIERDZAM, założyciel tematu ma rację, film jest dla ludzi prostych którzy nie lubią myśleć na filmach, totalnie łopatologiczny, patetyczny, do bólu banalny, ckliwy i pseudointeligenty. Przy okazji okropnie nudny. Samo szczytne przesłanie to nie wszystko, ale widzę że do przeciętnego niewymagającego widza dobrze trafia :D jeśli oceniłeś ten film na 9 albo 10, tzn że jesteś emocjonalnie 12 latkiem, piszę to całkiem poważnie i mam dość sporą wiedzą i o samych filmach i także o ich robieniu :D

Dziwne, bo gdy byłam młodsza film mnie zanudził i zostawił z pytaniem "No i co z tego?" - tak właśnie wtedy na to patrzałam, jakby ktoś na siłę próbował wycisnąć mi z oczu łzy przy okazji wbijając na siłę do głowy utopijny przekaz, zmienić mnie na lepsze no i przy okazji zgarnąć kilka oskarów za pseudo-piękno.
Ale gdy dziś obejrzałam ten film ponownie, wydał mi się uroczą bajką dla dzieci. Może on właśnie ma być prosty? Dość prosty by nie tylko genialni ludzie mogli go zrozumieć, ale tak by zrozumieć go mogło nawet pięcioletnie dziecko.

Zbyt często gonimy innych za ten brak "inteligencji" podciągając jej definicję tak mocno pod własne zachowanie, byśmy my, i paru w naszych oczach "godnych" mogli być tak nazywani. Czasami warto przestać tak stawiać wszystko na tą jedną kartę, może emocjonalnie jestem dwunastolatką, ale patrząc na komentarze takie jak twój, ciesze się że nie jestem na tym samym poziomie. By nie być głosicielką "jedynej słusznej prawdy" w swoich oczach, i zachować jakąś skromność.

Pozdrawiam

Zgadzam się w 100% :-)

za to Ty srasz 10-tkami na lewo i prawo dla filmów z bardzo głębokim przesłaniem i gdzie trzeba bardzo mocno myśleć, gdzie na końcu nie wszystko jest tak oczywiste...
Banda błaznów bawi się w krytyków, z takimi pajacami jak Ty na czele.

Tylko po co to pisać, skoro "szeryfy Janusze" wiedzą najlepiej.

za chłopaczka z 6 zmyłu 8 :D

Też tu sobie westchnę - co za łopatologiczne czarno - białe sf! Takie aktorstwo do zsypu :( Żal, żal, żal...

Nie jest to świetny film, trudno go nazwać nawet dobrym. W gruncie rzeczy obraz płaski, przewidywalny na pierwszy rzut oka. Z drugiej jednak strony kilka istotnych spraw próbuje się przebić przez tę naiwną, prostą opowieść. Po pierwsze świat idealistyczny widziany oczami dziecka nie powinien być odbierany jako widziany oczami dorosłego. Dziecko, które chce dobrze, naiwnie w to wierzy, a wyjaśnienia dorosłych, że to nie takie proste, wydają się być nieprzekonywujące. Bo dla dziecka to jest proste, wystarczy nieco wychylić się poza granice stworzonej przez siebie codzienności. Po drugie dzieciak całkiem sensownie to wykombinował, stworzył coś banalnego w założeniach, nieświadomy, że prawie niemożliwego do realizacji. Dorosły zastanowiłby się na realnością potencjalnych działań, skutecznością, opłacalnością pod względem czasu, zaangażowania, środków, etc. A dlaczego plan dziecka jest dobrze skonstruowany? Gdyby pomoc polegała wyłącznie na doraźnej pomocy komuś mogłaby być zaprzepaszczona ludzką chciwością, wygodą, egoizmem. Pomagam ci, ale ty pomóż trzem kolejnym osobom, tym samym przestajesz być traktowana jako osoba nieudolna, roszczeniowo nastawiona do świata, do przyjmowania, egocentryczna. Bierzesz, ale nie po to, by znowu brać i oczekiwać więcej. Oczywiście, że takie postępowanie może wiązać się z popełnianiem błędów, czasem tragicznych, ale eliminuje bierność. A historia niejednokrotnie pokazała, że największym złem jest bierność, bo nawet jeden dogłębnie zły człowiek nie zrobi niczego, jeśli nie będzie mieć cichego przyzwolenia zobojętniałych, żyjących wygodnie w swoich przekonaniach mas. I ta banalna pointa chłopca: każdy popełnia błędy. Pozorna oczywistość, ale żeby popełniać błędy, trzeba ryzykować, działać, uczyć się, a co właściwie robimy my dorośli- unikamy błędów, można to nazwać dojrzałością, ale często bywa to skostniałym, schematycznym i coraz bardziej bezrefleksyjnym automatyzmem. Gdy popełni się błąd - ważna jest umiejętność powiedzenia tego otwarcie, ilu dorosłych ma odwagę przyznać to tak po prostu, bez tłumaczenia się, racjonalizacji, licząc na to, że inny dorosły to zrozumie?. Ilekroć bojąc się odrzucenia - odrzucamy, bojąc się oceny - oceniamy, bojąc się ośmieszenia - wycofujemy się, bojąc się samotności - skazujemy się na nią, Czy my nie gubimy się w tym przeintelektualizowanym, ale jednocześnie pustym świecie?

Jesteś człowiekiem bez serca

Bardzo ciekawa konkluzja :) Co Ty właściwie o mnie wiesz? :)

Sądząc po twojej opinii właśnie jesteś takim typem