Miałem te szczęście, a raczej nieszczęście zobaczyć film pani Leder i czułem się strasznie. Nestety film jest okropny. Co najbardziej boli już od samego pczątku to jakikolwiek brak naturalności i realizmu, czy to w sytuacjach szkolnych czy nawet w dialogach. W niektórych, bardzo bardzo rzadkich scenach widać było, że reżyserka zmierza jednak w dobrą stronę, ale niestety nie wyszło. Czym bliżej zakończenia, to film rozbija się coraz bardziej i tonie w tandecie dramatu i sentymentu. Akcja umieszczona w przesadnie cukierkowym świecie miała nam pokazać jacy to wszyscy są dobrzy kochani i słodcy, jednak obraz budzi wręcz obrzydzenie- jak taką głupotę ktoś odważył się pokazać. Jeśli chodzi o zakończenie... jest gorzej niż tragiczne. Bo nie dość, że sztucznie smutne ( i tak niewzruszające), to łamie całe i tak głupie przesłanie jakie film próbował wcisnąć na siłę przez cały czas. 2/10 z litości dla Helen Hunt, bo panowie- tragedia